درك لکوربوزیه از نور که منجر به تحولی عظیم در معماری با نور شد

مي‌توان نگاهي به پروژه‌هاي اوليه این معمار داشت كه از تغيير جهت تاريكي به فضايي باسيلي از نور خورشيد و نماهاي گسترده مشخص را دربر مي‌گيرند. در اين پروژه از سوي ديگر، مانند اثر ديگر اخير او (همه آنها داراي ساختاري بي‌گوشه چه ساختمانهاي سياسي چه مذهبي، غارمانند هستند) مقال اضافي نور و سايه، جهت‌يابي و عدم جهت‌يابي به خلق فضايي وراي واژه‌ها كمك مي‌كند. در اين اثر،وی جهاني از سايه خلق مي‌كند كه مرتبط با بازي متقابل بخشهاي مختلف و نور هستند كه به محوطه معمارانه ويژگي آغازين قدرتمندتري مي‌بخشد (در اين رابطه، هبوط از تاريكي به نوري خيره كننده پیش می رود). بنابراين در حاليكه تركيباتي از نور ناب در اثر اوليه او به دنبال هماهنگي متعادل از طريق لايه‌بندي اندازه‌گيري شده و تعيين توالي فضا و نور (نور لايه‌بندي فضايي را ساختاربندي مي‌كند، تركيبات در نور نظم فضايي را نشان مي‌دهند) در پروژه‌هاي پس از جنگ او، ساختاربندي محدود ميدانهاي فضايي از طريق نمايش چند آوايي شديدتر نور و سايه است كه اهميت دارد (ميدانهايي از فضا به عنوان ميدانهاي نور از نو ساختاربندي مي‌شوند و ميدانهاي نور نظم فضايي را تعيين مي‌كنند)

اين را مي‌توان به عنوان نشانه‌اي از آگاهي رو به رشد او از نقش معمار در كنترل استنباط بصري، در تصميم‌گيري در مورد ريتم بسط و فشردگي بصري و معادلات موقت آنها و بايد و نبايدهايي كه ديده شوند و مدت زماني كه اينكار به طول مي‌انجامد، در نظر گرفت.

در تمام مدت اين سفر پنجره‌هاي آثار لکوربوزیه به شكل زيادي تغيير مي‌كنند. با بررسي پنجره در آغاز كارش، او آن را به عنوان اولويت ساخت‌وسازي از نو ابداع مي‌كند و محتواي مصالح تغيير مي‌كنند. اول از همه اينكه به آنها عمق سه‌بعدي داده مي‌شود (پنجره‌ها در ديوارهاي شمالي و جنوبي، جايگاه ويژه مريم مقدس) ثانياً، به عنوان يكي از جنبه‌هاي دستكاري تضميني فرم مستطيلي و منحني آثار او، فواصل شكاف بين عناصري مي‌‌شوند كه استنباط از شكل و وزن را مشخص مي‌كنند (شكاف نور زيربام، شكافهاي نور در پشت در محل قرارگيري گروه سرود) سوم، او درمي‌يابد كه بسته به توزيع آنها، مي‌توانند ديوارها را به صفحاتي با عمق، وزن و كدري متفاوت تبديل كنند (ديوار جنوبي، منافذ موجود در برج نور) اگرچه پنجره‌هاي بام و پنجره‌هاي طولي هنوز در صورت نياز ساخته مي‌شدند، ديوار بزرگ كه كلاً از جنس شيشه بوده در عوض به كار مي‌رود. در عين حال تاريكي براساس كاربرد يكبار چيزي بوده كه معمار فوق الذکر نتوانست در مورد آن كوتاه بيايد، نقش آن در ساختاربندي روشنايي زماني به شدت مشخص مي‌شود كه به شكل فعال به دنبال نشان دادن سبك معماري خود است و سطوح داراي بافت بيشتر و رنگ قويتري را به كار مي‌گيرد تا جهات را تغيير دهد يا نور را فيلتر كند.

منابع: